Wat ik meeneem naar het nieuwe collegejaar

Voorlopig wil ik hier nog niet weg…

Het collegejaar is afgelopen. Al weer even hoor, dit blog was eigenlijk voor een dikke week geleden, maar er was iets met de foto’s en de techniek achter de schermen en buiten was het lekkerder dan binnen 😉

Dit jaar houd ik vakantie in een uit de Middeleeuwen stammend dorpje, met strand en zee op fietsafstand, mogelijkheden voor waterrecreatie in overvloed en meerdere VOC-steden binnen een uur rijden. Klinkt goed hè, dat thuisblijven? Het enige middeleeuwse aan mijn woonplaats zit overigens onder de grond, ik vind bij het tuinieren regelmatig menselijke resten. Ach, ik wéét tenminste wat er onder mijn tuin ligt…

Gele boontjes! (En ja, dat hoort zo.)

Maar goed, ik ga de tuin in (zie foto), het water op, fietsen, kamperen misschien ook nog, en lezen, maar vooral zo weinig mogelijk achter een scherm zitten. Dus de komende weken even geen blog.

Voor ik de schoolvakantie in ga: dit neem ik uit dit rare jaar mee naar volgend collegejaar:

Het grote belang van persoonlijk contact

Ineens mochten of moesten we allemaal thuisblijven. En in het begin richtten we ons op informatieoverdracht: zakelijke bijeenkomsten, feitelijke lessen, regelwerk. Maar na een poosje begon het te knagen: er bleek meer nodig dan dat. Het hele informele, sociale stuk ontbrak.

Gaandeweg kreeg ook dat weer vorm. Het was zoeken: de online koffieautomaat bleek niet te werken, de online borrel was wél gezellig. De drempel om contact te zoeken werd lager, ik ben en heb meer gebeld voor kleine dingen. Ook studenten vonden andere vormen, bleven even digitaal hangen na de les bijvoorbeeld, maar nog lang niet genoeg.

Dus niet vergeten bij het “blended learning” voor volgend collegejaar: zoveel mogelijk manieren inbouwen voor informeel persoonlijk contact.

Een tool is slechts een tool, over de bomen en het bos

“Weet je dat je dat beter kunt doen met die-of-die online tool?” Geloof me, ik ben me ervan bewust dat er nog véél meer platforms, tools en contactmogelijkheden zijn dan die ik gebruik. En ja, ik denk erover Padlet nog aan mijn gereedschapskist toe te voegen. Maar waar ik naar streef is eenvoud, omdat het zo al ingewikkeld genoeg is. Voor de studenten, die te maken hebben met meerdere officiële platforms plus de platforms die ze zelf onderling nog gebruiken. Maar ook voor mezelf: tijd die ik steek in het wisselen van platform kan ik beter besteden aan contact met studenten of collega’s. Ik heb gemerkt dat er twee manieren zijn waarop een tool goed kan zijn:

  • Sommige tools zijn heel veelzijdig, hebben een goede aansluiting met de gebruikelijke onderwijs- en kantoortools en zijn geschikt als platform voor verschillende taken. BigBlueButton bijvoorbeeld. Je kunt er niet álles mee, maar het heeft een goede verhouding tussen toegankelijkheid en opties.
  • Sommige tools doen één ding, en doen dat goed. Ze zijn makkelijk te gebruiken, en vriendelijk. Doordat ze zo gebruiksvriendelijk zijn kosten ze weinig extra tijd, waardoor ze heel bruikbaar zijn als specialistische aanvulling op de algemene platforms. Ik verwacht dat van Padlet.

Alle andere tools, en sowieso tools die lijken op wat ik al gebruik maar net een beetje anders zijn, die vallen af. Kwestie van prioriteit, en om te zorgen dat de studenten en ik door de bomen het bos blijven zien. Ook volgend jaar.

De herwaardering van echt contact

Anderhalve meter afstand houden tot mensen die ik niet ken? Graag! Niet ongevraagd aangeraakt worden? Heerlijk. Ik vind het wel prettig, net iets afstandelijker. En heus niet alles hoeft fysiek, en er zijn heus alternatieven die echt contact benaderen. Maar helemaal geen echt contact? Dat is een schrikbeeld.

Hopelijk houden we dat vast: dat mensen het nodig hebben om andere mensen te zien, in het echt. Online of via de telefoon is een mooie aanvulling, maar langdurig alleen zitten, in je studentenkamer of ouderenwoning, is ongezond. Niet vergeten.

Naar buiten!

Herontdekt en nu helemaal hip: fietsen, wandelen of kanoën in eigen land. Gezond en hartstikke duurzaam. Ook een trend: met krijt namen zetten bij plantjes die in de stad groeien, om zo de aandacht te vestigen op de natuur tussen de stenen. En moestuinieren lijkt ook populairdere dan het was, maar misschien is dat alleen in mijn omgeving zo? Veel mensen zijn uitgeput door de crisistijd, ik gun ze, ons, allemaal een gezonde dosis buitenlucht per dag.

Hoe dan ook: laten we volgend jaar het plezier in de natuur vasthouden!

Tot aan het begin van komend collegejaar!

PS Leestips: eerdere artikelen die hiermee te maken hebben: